Arusha, begin en eindpunt

Dala dala’s, minibusjes met religieuze prenten en namen als Doctor Beat en Black Idea banen zich een weg door een stroom van stootkarren, kleurrijk versierde piki piki’s (motortaxi’s), gammele trucks, loslopende koeien, ezels en geiten. Ook elke vrije centimeter naast de weg wordt benut door verkopers en lui die zowat alles repareren. Een kast of een matras nodig en alleen je fiets bij je? Geen probleem, niks is onmogelijk in Arusha, de drukke hoofdstad van Tanzania. Ik hou wel van die chaos. De Kilimanjaro, het dak van Afrika, die hier normaal de skyline domineert, verstopt zich achter enkele wolken. Als ik tenslotte de passagiers van een bus die in panne staat in het gras zie liggen, terwijl de chauffeur het probleem rustig wegsleutelt, is de toon meteen gezet voor de verdere reis: pole pole…

Tarangire N.P, een paradijs voor olifanten

Een geagiteerde olifant zwaait dreigend met z’n oren, toetert erop los en maakt voorwaartse bewegingen. Wegwezen dus. Tarangire, Tanzania’s wildpark met de meeste olifanten, is ook bekend voor zijn enorme baobabbomen die het landschap een unieke touch geven. ‘s Nachts aan het kampvuur hoor ik leeuwen brullen in de verte en ’s ochtends word ik wakker van een neushoornvogel op mijn terras. Ik vertrek vroeg op safari, de Tarangire rivier is de beste plek om dieren te spotten.

Het lijkt alsof ik op de eerste rij zit bij een Nat Geo documentaire. Kudu’s, olifanten, giraffen en zebra’s komen en gaan. Tientallen bavianen versperren iets verder de weg, er zijn veel baby’tjes bij. Het is ontzettend leuk om ze te observeren. Ze gedragen zich echt als mensen. Ruzie, liefde, macht, onmacht, ik zie scenes die niet zouden misstaan in een reality show. De mannetjes lopen dreigend op de jeep af, maar besluiten om toch de brousse in te rennen met de hele sliert achter zich aan. Eén baby’tje blijft ons aanstaren, maar wordt weggeritst door de moeder.

Flamingo’s à volonté, Lake Manyara

Afdalen naar het Manyara Lake, een van de mooiste meren van het land, is als door een fotoboek bladeren. Het meer verandert net zoveel van kleur als een diva van outfit switcht. De algen in het water hebben er veel mee te maken. Manyara Lake ligt te blinken in de zon tegen een perfect blauwe hemel. Hoe dichter ik kom hoe rozer het wordt, de duizenden flamingo’s zitten daar voor veel tussen.

Niet alleen ik staar met open mond naar zoveel schoonheid, een zebra, een gnoe en een paar giraffen doen net hetzelfde. Ook vogelliefhebbers halen er hun hartje op met ruim 350 verschillende soorten. Behalve de ontelbare flamingo’s zie ik een waaier aan watervogels, maar ook gieren en zelfs een maraboe die statig voorbijloopt, de natuur op z’n best. Raphael, mijn gids lacht plots geheimzinnig, hij heeft een paar staarten uit een accaciaboom zien hangen. Drie boomleeuwen liggen gezapig op een tak, zich onbewust van onze aanwezigheid, terwijl één leeuwin niet alleen haar welpje, maar ook ons scherp in de gaten houdt. Het Manyara Nationaal Park is bekend om dit vreemde fenomeen van klimmende leeuwen. Je vindt ze verder enkel nog in Oeganda.

Het eenvoudige dorpsleven

Mto Wa Mbu village, ook gekend als Mosquito River village, ligt tussen Manyara lake en de Ngorongoro krater. Het is gekend voor de honderden ooievaars die hier in de bomen zitten. Hun gesnater is oorverdovend, ik spring van links naar rechts, de grond onder me is al helemaal wit. Maar wat een spektakel. De lokale markt is chaotisch maar erg kleurrijk. Op de bananenplantages in het dorp worden meer dan 30 soorten bananen gekweekt, de straten liggen dan ook vol met gigantische trossen. Vrouwen lopen er tussen met een volledige klerenwinkel op hun hoofd, ‘het leven zoals het is’ in Tanzania. Enkele jongeren die op hun motors hangen vragen waar ik vandaan kom. Ze associëren België met 2 dingen: Stella Artois en Lukako.

Maasai mannen springen voor Engaï

Een tiental jonge mannen, gehuld in kleurrijke shuka’s (dekens) springen een gat in de lucht, letterlijk. Ze geloven dat hoe hoger ze springen, hoe dichter ze bij hun god Engaï komen. Mukoro, een van deze Maasai jongens nodigt me uit in zijn dorp. Hij is een van de 42 zonen van de 10 vrouwen van het stamhoofd, hij studeert en spreekt goed Engels, maar kan het stamleven moeilijk missen. Er leven 120 etnische groepen in Tanzania, waarvan de semi-nomadische Maasai het bekendst zijn. Hun herderstalent is legendarisch. Terwijl de mannen met hun koeien en schapen de savanna met wilde dieren trotseren, bouwen de vrouwen hutten gemaakt van gras, modder en koeienmest. Het dorp, de doma, dat uit één familie bestaat, is omheind met doorntakken om de roofdieren buiten te houden.

Overgangsritueel bij de Maasai

De Maasai houden erg vast aan hun cultuur en dat maakt een reis door Tanzania extra boeiend. Maasai vrouwen scheren hun haar af, maar hun kaalheid wordt gecompenseerd met verbluffende juwelen gemaakt van fijne pareltjes, waarvan elke kleur een betekenis heeft. Ze worden al op jonge leeftijd uitgehuwelijkt aan doorgaans veel oudere mannen. De jongens blijven in de doma van de familie wonen. Diezelfde dag ontmoet ik twee Maasai jongetjes van een jaar of 14 langs de weg. Voor hun overgangsritueel, eunoto, moesten ze vroeger een leeuw doden om hun moed te bewijzen en man te worden, dat is gelukkig verleden tijd. Nu moeten ze vee stelen bij een naburig dorp. Hun gezichten zijn beschilderd met witte traditionele patronen om niet herkend te worden. Ze lijken stoer, maar hun ogen verraden angst.

Ngorongoro, de tuin van Eden

Een natuurwonder, dat is de 265km2 grote Ngorongoro krater zonder twijfel. Deze uitgedoofde vulkaan, die niet voor niks op de Unesco Werelderfgoedlijst staat, is een machtig decor voor een safari. Wanneer ik bij zonsopgang vertrek, rollen de wolken zich rond de kraterrand die felgroen kleurt door de frequente nevel.

Niet alleen het heldergroene landschap, dat contrasteert met de rode aarde is uniek, het is ook een paradijs voor groot wild, behalve voor giraffen die niet in staat zijn in de krater af te dalen. Een cheetah rent voorbij, twee gestroomlijnde luipaarden poseren als geroutineerde modellen voor mijn camera, een eind verder versperren een paar leeuwinnen met hun welpjes de weg. Ik zie in deze tuin van Eden alles wat ik nog wilde zien en niet in het minst twee zwarte neushoorns, die ervoor zorgen dat ik na een paar dagen al de big five kan afvinken.

Serengeti, de grote migratie een epische ervaring

Eenmaal weg uit het Ngorongoro NP kijk ik uit op een kale vlakte, tot zich aan de horizon lange rijen gnoes en zebra’s aftekenen. Al snel vult de Serengeti zich met duizenden van hen. Wat een spektakel, de grote migratie is begonnen.

Ongeveer 1 miljoen gnoes en 500.000 zebra’s volgen de regen. Ze vertrekken op hun 1200 km lange odyssey naar het Maasai Mara NP in Kenia. Voor hen is het gras aan de overkant letterlijk altijd groener. Het is het grootste wildspektakel ter wereld, een van de meest epische ervaringen in Afrika. De dieren worden gedreven door hun instinct, want het is een gevaarlijke tocht. Zebras hebben de beste ogen, gnoes een hele goeie neus, gebundeld zijn ze dus sterk.

En dat is maar best ook, want voor roofdieren is dit hét culinaire event van het jaar, ze achtervolgen hardnekkig de kilometerslange slierten en pikken de zwakste dieren eruit. De overtocht van de Mara rivier is het gevaarlijkst, want ook voor krokodillen is dit een jaarlijks niet te missen festijn. De rivier oversteken is een soort Russische roulette. Dit is het rauwe ongefilterde drama van de natuur en tegelijk de ultieme safari ervaring, met als extra climax een ballonvaart over de Serengeti bij zonsopgang.

Getest: drie bijzonder luxueuze lodges

Tangarire Tree Tops

Tangarire Tree Tops in het Tangarire NP, is een van de toplodges van het land, de lounge area is opgetrokken rond een indrukwekkende 1000 jaar oude baobab. Mijn steltenhut, een van de 20, is groot genoeg om feestje in te geven. Ben helemaal weg van het interieur, traditioneel met een moderne touch, maar vooral heel smaakvol. Vanop mijn terras kijk ik magisch uit boven de bomen, het wild is overal. Rond het unieke infinity zwembad zie ik tijdens het diner verschillende dieren passeren, die aan de verlichte waterput beneden, hun dorst komen lessen. Napraten en sterren kijken doe ik tenslotte aan de gezellige vuurput.

Serengeti Migration Camp

Serengeti Migration Camp, een luxueus ingerichte lodge in het noorden van de Serengeti, is dé ideale uitvalbasis voor de grote migratie! Een olifant eet de takken leeg naast mijn hut. Deze nabijheid van wilde dieren zorgt voor een unieke wildbeleving. En of ik nu aan het dineren ben onder de sterren, of aan het zwembad zit aan de rivier, waar het lijkt of ik naar een natuurdocumentaire zit te kijken, ik voel me 100% in Afrika. Vanop mijn terras heb ik een 360° zicht op de oneindige vlaktes van dit wildpark, waar de grote migratie voor spectaculaire beelden zorgt. Elke gast wordt ’s avonds door een Maasai naar zijn luxetent begeleid. Tweemaal zo groot als ik zorgt hij ervoor dat geen roofdier onverwacht mijn pad kruist. ‘Safety first’.

&Beyond Nogorongoro Crater

&Beyond Nogorongoro Crater lodge is een van de spectaculairste lodges van Afrika. Gebouwd op de rand van de Ngorongoro krater, biedt het adembenemende uitzichten. De extravagante schoonheid van deze lodge, waar de Maasai cultuur versmelt met de grootsheid van Versailles, is met niks te vergelijken. Wanneer ik mijn stijlvolle Maasai hut binnenwandel, vallen eerst de kristallen kroonluchters op, hangend aan een bananenbladeren plafond. Grote kasteelkandelaars verlichten de badkamer waar, jawel… mijn butler mijn bad vol rozenblaadjes heeft gestrooid. De rest van het decor is pure barok. Mijn favoriete plekje is de lounge, chic, maar tegelijkertijd heel gezellig en laid back. Het werd gebouwd rond een boom waardoor natuur en luxe een harmonieus geheel vormen.

Onze reizen in verband met dit artikel