Het is al 4000 jaar een van de meest natuurlijke wellnessoorden ter wereld. Koning Salomon en Koningin Sheba lieten er al kuurtempels bouwen. En Cleopatra liet zich er maar al te graag verwennen. Vandaag trekken de vele luxe hotels elk jaar massa’s toeristen aan, die de heilzame werking van zout en modder maar wat graag aan de lijve willen ondervinden.
1. Een mooi spektakel: de Dead Sea Highway
2. Ideaal voor zonnekloppers 423m onder de zeespiegel
3. Bezienswaardigheden in de buurt van Regio Dode zee
We rijden recht door de Jordaanvallei, waar de bergen voortdurend van kleur veranderen. Het is een lange tocht door een bevreemdend landschap, waar af en toe een groepje bedoeïenen of een schaapherder doortrekt. Net als de zon ondergaat bereiken we de Dode zee, die eruit ziet als een eindeloze, ietwat benevelde spiegel. Wanneer het donker wordt zien we enkel nog de lichtjes van de hotels aan de Israëlische kant. De grens ligt ergens in het midden. Sinds 1994 leven beide landen in vrede.
We verblijven in Shweimah waar de hotels stuk voor stuk behandelingen met modder en zout aanbieden. Bij aankomst willen we meteen een duik in de zee nemen, als is ‘duik’ misschien niet de juiste woordkeuze. Water met een zoutgehalte van 34 % kan je maar beter niet in je ogen krijgen. Zwemmen is ook geen optie, want het lijkt alsof een onzichtbare hand dat op alle mogelijke manieren probeert te beletten. De enige mogelijkheid is om op onze rug te gaan liggen en een boekje te lezen in een soort gewichtloze toestand. Een ding is zeker: het werkt bijzonder ontspannend.
Dood is ze niet, want al is er geen zichtbaar leven, microscopisch beweegt er wel een en ander. Doordat we zo laag zitten hangt er bijna altijd een lichte nevel over het water. Op 423m onder zeeniveau is de UV straling ook erg beperkt en kan je dus bijna niet verbranden. Mensen met huidziektes of allergieën kunnen daardoor veel langer in de zon blijven. Ook voor zonnekloppers is dit dus de ideale bestemming.
De Dode Zee is als een 5* spa en heeft alles om je een perfect zachte huid te bezorgen, maar dan mag je niet vies zijn van wat modder. We smeren er ons helemaal mee in, tot we eruit zien als een soort moeraszombies. Na een drijfsessie in de zee smelt het als ijs voor de zon, al is een douche geen overbodige luxe, want modder kruipt waar het niet gaan kan. Het resultaat is een perfect perzikvelletje. Er zitten wel 40 mineralen in deze zee waarvan sommige echt uniek zijn. Dus zowel de modder als het zout hebben een heilzame werking op ons lichaam. En vermits de lucht 10% meer zuurstof bevat, zijn ook onze longen hier in de zevende hemel.
Als de zee blijft krimpen, want het waterniveau slinkt elk jaar met een meter, is er geen Dode Zee meer in 2050. Dus zowel Israël als Jordanië hebben hun schouders gezet onder een gezamenlijk reddingsplan: From Red to Dead. Een kanaal van de Rode naar de Dode Zee zou het probleem kunnen oplossen, maar de streefdatum van 2020 wordt alweer opgeschoven. We kunnen dus alleen maar hopen dat ze tot een akkoord komen en dat deze unieke plek nog eens 40 eeuwen mag blijven bestaan.
Maar dichterbij ligt Madaba, een stad die in de 8ste eeuw volledig werd verwoest door een aardbeving. Pas in de 19de eeuw werden er tientallen unieke vloermozaïeken uit de 6de eeuw ontdekt. In de vroeg Byzantijnse kerk St. George ligt de meest spectaculaire mozaïek, die oorspronkelijk 150m2 groot was en uit 2 miljoen steentjes bestond. Het is een gigantische kaart van het Heilige Land, geschiedkundig dus van heel groot belang. De meeste mozaïeken, stuk voor stuk verbazingwekkend mooi, kan je bewonderen in het archeologisch museum.
De warmwaterbronnen van Ma’in, liggen net voor Madaba, op 264m beneden zeeniveau. Het water dat er uitstroomt is 63°. De stoomwolken geven het een mysterieuze aanblik. Ook deze bronnen zijn geneeskrachtig en zouden vooral goed zijn tegen rug-en spierpijn. Het is een toeristische attractie, maar ook Jodaniërs komen hier graag naartoe want het is een unieke plek, waar het water dat van de rotsen sijpelt in verschillende pools wordt opgevangen. Een ding is zeker wij voelen ons na een bezoekje volkomen herboren.
Je moet er niet eens religieus voor zijn, maar Bethany-Beyond-the-Jordan is een bedevaartsoord dat je moet gezien hebben. Israël en Jordanië hebben jaren getwist over de exacte plek waar Johannes De Doper Jezus heeft gedoopt, tot het verdict in 2015 viel. Bethany stond heel lang bekend als de jungle van Jordanië, omdat het er zo bloedheet wordt dat zelfs de vogels er wegblijven, een soort niemandsland. Maar mede dankzij de mozaïekkaart van Madaba en lang onderzoek heeft Unesco in 2015 deze plaats als de authentieke doopvont van Christus erkend. Intussen werden er al zeker tien kerken bijgebouwd en kan je dus letterlijk in de voetsporen van Jezus treden.
De Jordaan (rivier), die in Bethany-Beyond-the-Jordan maar een drietal meter breed is, vormt de grens met Israël. Twee kabels in het midden met een bufferzone van een halve meter scheiden hier dus beide landen. Zowel aan Israëlische kant als aan de Jordaanse kant willen mensen gedoopt worden of zoals wij pootje baden in het heilige water. Officieel moet je dus aan de Jordaanse kant zijn, alhoewel Israël er nog steeds het zijne van denkt. Ach het is precies hetzelfde water zullen we maar denken, dus case closed.