Vendée Arctique: een menselijke overwinning voor Denis Van Weynbergh

We vertelden je er onlangs al over: de Vendée Arctique was voor de Belgische skipper een “testrace voor de Vendée Globe“. Vanuit Les Sables d’Olonne zetten de skippers koers naar de poolcirkel. Voor Denis Van Weynbergh was de start veelbelovend met een zeer goede 7e plaats vanaf de 3e dag.

Danteske omstandigheden

Helaas, na het optimisme bij de start herschudde het Danteske weer de kaarten, zozeer zelfs dat de organisatie besloot van Ijsland het eindpunt van deze Vendée Arctique te maken. Na het raken van een onbekend drijvend voorwerp en het verlies van een roer, liep Denis Van Weynbergh een spierscheur op in zijn been. Gezien de zwaar beschadigde boot besloot Denis zich op minder dan twintig mijl van de finish terug te trekken. Na het ergste te hebben meegemaakt, maakt Denis uiteindelijk het beste mee: een prachtig voorbeeld van solidariteit!

Standvastige solidariteit

Aangemeerd in een IJslandse haven werd de solidariteit snel gevestigd. Samen met zijn ploeg vrijwilligers boden de IJslanders hem kostbare hulp. Ze maakten immers de verschillende reparaties en de vele administratieve procedures in orde om een roer uit Frankrijk te kunnen invliegen. Menselijk en logistiek gezien was dit ongetwijfeld het hoogtepunt van dit avontuur…

Solidariteit tussen skippers is geen loos begrip en het werd snel in praktijk gebracht: Szabolcs Weores, een Hongaarse skipper die ook had opgegeven, aarzelde geen seconde om het eerste vliegtuig te nemen om zich in Reykiavik bij Denis te voegen en hem te helpen en samen koets te zetten naar Les Sables d’Olonne. Een primeur! Nog nooit is een Imoca met twee skippers op deze noordelijke breedtegraad geweest.

Hoewel hij de race niet finishte, heeft Denis Van Weynbergh nog steeds uitstekende herinneringen aan deze ervaring: “Ik had het geluk dat ik aan Szabolcs Weores een charmante en indrukwekkende bemanningslid had, wat een mooi voorbeeld is van solidariteit tussen zeilers. […] Op zee zie je vaak dit soort waarden en sentiment tussen ons skippers, en ik denk dat Szabi geen seconde geaarzeld heeft om me te komen vergezellen. Ik zou hetzelfde gedaan hebben en ieder ander zou in dezelfde situatie hetzelfde gedaan hebben. Dit benadrukt nog eens dat we in een positieve wereld kunnen leven, met waarden, solidariteit, wederzijdse hulp, het is belangrijk om dat in deze tijden te beklemtonen.”