IK BEREID MIJN WEEKENDJE NOYON VOOR
De kinderen wisten dat ze er niet onderuit zouden geraken: wij houden van wandelen! Dus als er natuurgebieden in de buurt zijn, springen we een gat in de lucht. Zo kwamen we terecht bij de vijvers van Plessis Brion. Dit vogelreservaat is enorm: 28 hectare om te ontdekken. Om de kinderen te motiveren, kregen ze een verrekijker om mee op verkenning te gaan. Er zijn observatieplaatsen langsheen de route: een geweldig idee. Helaas waren we niet echt stil… dus behalve de wilde eenden hebben we niet veel gezien.
Toen we onze longen met verse zuurstof gevuld hadden, trokken we naar Noyon. We wilden ontspannen met een heerlijke kop warme chocolademelk om onze batterijen weer op te laden. Meteen de perfecte gelegenheid om de ‘cœurs de Noyon’ te proeven, kleine lokale lekkernijen (het werk van banketbakker Yvon Berthelot) die confituur bevatten. Noyon is namelijk de hoofdstad van het rood fruit! Ik maakte een (kleine) uitzondering op mijn dieet: het is tenslotte mijn plicht om de specialiteiten te proberen van de plaatsen die ik bezoek…
Deze kathedraal is één van de allereerste grote gotische kerken van Frankrijk. De bouw begon al in 1145. Kinderen zijn dol kerkbezoeken: het is een competitie om te zien wie als eerste zijn kaars kan aansteken. Wat me opviel aan deze kathedraal? De immense glas-in-loodramen. Het licht stroomt er doorheen en spat vol kleurenpracht op de vloer. Het gebouw ligt in een kerkelijke wijk: overal zijn mooie dingen te zien. Je hoeft alleen maar je ogen wijd open te sperren en rond te wandelen.
De rest van de dag brachten we door op een heel bijzondere plek: het ecodomein ‘Coucoo La Réserve’, waar 16 paalwoningen te vinden zijn. We hadden een Canadese ‘cabane‘ geboekt met uitzicht op de vijvers. En voordat de avond viel, hadden we nog tijd voor een boottocht op het domein! Ik vond het grote buitenterras van het huisje leuk: het gaf de kinderen nog de kans om buiten te spelen. En de ‘ontbijtmand’ die we besteld hadden, stond op ons te wachten toen we wakker werden. Het was magisch! Voor we vertrokken, namen we nog de tijd om een mooie wandeling te maken in het grote bos van het domein. Ik zei het al: onze wandelschoenen blijven nooit lang in de kast.
Nadat we onze boterhammen achter de kiezen hadden, trokken we naar Longueil-Annel om meer te weten te komen over het leven van de ‘gens de l’eau’, vrij vertaald de waterbewoners. In de ‘Cité des Bateliers‘ kan je echt in de huid kruipen van een schipper. De kinderen vonden het erg leuk. Ze luisterden niet naar alles wat er werd gezegd (er staan geluidskiosken), maar ze waren wel nieuwsgierig naar veel dingen. Hun favoriete moment? Toen de sluis open ging. Persoonlijk vond ik het gewoon leuk om op de boot te zitten, de ‘Freycinet’, en het landschap te bewonderen. De oude fabrieken, de kleine rode bakstenen huisjes, de bruggen die we tegenkwamen. Zo rustgevend!
We namen de boot tot in Passel: mijn vriend wilde de ‘Ergaster’ whisky proeven, waar hij zoveel over had gehoord. Hij kocht een paar flessen. “Elegant en rond, vol en fruitig”: je zou denken dat hij het over mij had!
Dat ik niet de kans had om over de ‘Scandibérique‘ te fietsen: de fietsroute die van Noorwegen naar Spanje loopt en de Oise doorkruist. Het zou de perfecte gelegenheid geweest zijn om van Noyon naar Pont-l’Evêque te fietsen. Er is zelfs een nieuwe applicatie die je langs de bezienswaardigheden onderweg leidt. ‘Les folles aventures de Louise Pignon‘ biedt dan weer 4 fietsroutes door de Oise. Als een schattenjacht om de pareltjes van de regio te ontdekken.
Maar de realiteit is dat je niet alles in één weekend kan doen! Dus weten we al wat we de volgende keer kunnen doen. Als de kinderen ouder zijn. Of als we met zijn tweetjes terugkomen!