Een dag, een plek: Westminster, 5 november 1605

Het was een dag zoals alle andere in Westminster, 5 november 1605. De herfst dompelde de stad onder in een milde melancholie, terwijl de dode bladeren kraakten onder de voetstappen van voorbijgangers. Op de oevers van de Thames domineerde het imposante Parlement de horizon. Een symbool van koninklijke autoriteit, met zijn hoge torens en dikke stenen muren.

Op die dag had Guy Fawkes, een katholieke opstandeling, een heel concreet doel. Getergd door de vervolging van zijn geloofsgenoten door de protestantse overheid, had hij een explosief plan bedacht. Onder de fundamenten van het Parlement lag een mijn met zwart buskruit te wachten. Het doel: Koning James I onttronen en een katholieke vorst op de Engelse troon zetten.

De nacht viel en dompelde de stad onder in een dikke mist. De lucht was zwaar. De straten waren stil, op het zachte gepiep van de koetswielen op de vochtige kasseien na. In het duister wachtte Guy Fawkes met het lont in zijn hand. De tijd leek stil te staan terwijl het complot zijn climax naderde. Elke tik van de klok was een seconde dichter bij het naderende onheil. Maar op dat moment veranderde het lot van het koninkrijk: Guy Fawkes werd verraden, ontmaskerd en gearresteerd. De autoriteiten werden getipt door middel van een anonieme brief.

Het nieuws verspreidde zich snel en er heerste opluchting in de stad. De klokken luidden en de spanning ebde weg in de koude novemberlucht. De ‘Powder Conspiracy’ of het ‘kruitcomplot‘, zoals het later genoemd zou worden, was mislukt.

400 jaar later…

Ook vandaag nog herdenken de Engelsen deze historische dag jaarlijks op 5 november. Met vreugdevuren en vuurwerk vieren ze de mislukking van het kruitcomplot en de redding van hun vorst.

Als je Westminster bezoekt, kan je de spanning en opwinding bij wijze van spreken nog steeds proeven in de lucht. Elke steen en elke straat lijkt de woorden te fluisteren: “Remember, remember, the fifth of November”. Het is een plek die geschiedenis uitademt, een plek die tot de verbeelding blijft spreken van zij die er op bezoek gaan.