Een dag, een plek: Het begin van het carnaval van Venetië in 1162

In 1162 triomfeerde de Doge van Venetië over de Patriarch van Aquileia, waarmee hij de macht van de Republiek Venetië verder consolideerde. Om deze overwinning te vieren, verzamelde het volk van Venetië zich op het San Marcoplein om feest te vieren, te dansen, en hun vreugde uit te drukken met maskers en verkleedpartijen. Zo ontstond het carnaval, als een collectieve uitdrukking van vrijheid, waarbij de hele stad veranderde in een groot openluchttheater.

Maskers: symbool van vrijheid

Een van de meest iconische elementen van het carnaval van Venetië is zonder twijfel het gebruik van maskers. In die tijd stelden deze maskers de burgers in staat om zich tijdelijk te onttrekken aan sociale conventies en klassenonderscheidingen. Onder een masker was iedereen gelijk: edelen, ambachtslieden en kooplieden konden elkaar ontmoeten en samen feestvieren, zonder zich druk te maken over hun sociale status. Deze tijdelijke anonimiteit werd een symbool van vrijheid en gelijkheid, waarden die diep geworteld zijn in de Venetiaanse geest.

Verbod en heropleving

Het carnaval kende door de eeuwen heen zijn hoogte- en dieptepunten. In 1797, onder de bezetting van Napoleon Bonaparte, werd het carnaval verboden en raakte het langzaam in vergetelheid. Pas in 1979 werd deze traditie officieel nieuw leven ingeblazen, dankzij de inzet van de inwoners en de lokale autoriteiten die het feestelijke verleden van Venetië wilden doen herleven. Tegenwoordig is het carnaval een jaarlijks hoogtepunt, dat uitbundig wordt gevierd gedurende ongeveer tien dagen.